Η τεχνική που ακολουθήθηκε από το 1990 στον προγραμματισμό αναψυχής είναι γνωστή ως «σχεδιασμός με ευαισθησία στο πλαίσιο» που επικεντρώνεται στη δημιουργία χώρων αναψυχής προσαρμοσμένων στο περιβάλλον τους. Τονίζει την ανάγκη να ληφθούν υπόψη όλες οι πτυχές μιας περιοχής αναψυχής, συμπεριλαμβανομένου του περιβάλλοντος, της τοπικής κοινότητας και των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων που θα πραγματοποιηθούν εκεί. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος αναψυχής μοναδικός, βιώσιμος και ευχάριστος για όλους τους χρήστες.